Voorafgaand aan het schietincident had Holshuijsen, ook wel 'de Reus' genoemd, temidden van de cafébezoekers een handgranaat tot ontploffing gebracht. Twaalf mensen raakten gewond, van wie enkelen ernstig. Justitie hield hier rekening mee bij het bepalen van de eis, maar vond desondanks doodslag door N. bewezen.
Hij wist dat zijn vuurwapen geladen was en functioneerde, zei officier van justitie Lilian van Tilburg. Bovendien heeft hij van zeer korte afstand op de romp van Holshuijsen geschoten. Ook twijfelde het OM aan de waarheid van de getuigenverklaringen en meende de officier dat N., een geoefend schutter, zich in zijn verdediging ook op niet vitale delen van het slachtoffer had kunnen richten.
Volgens N.'s advocate Bénédicte Ficq is sprake van noodweer en moet haar cliënt worden vrijgesproken van rechtsvervolging. ‘Hij vindt het afschuwelijk dat hij iemand heeft doodgeschoten.’
N. heeft verklaard dat hij geen andere keus had dan de ex-freefighter na de ontploffing in het volle café uit te schakelen. De boomlange Holshuijsen zou, onder invloed van alcohol en cocaïne, zo door het lint zijn gegaan dat N. vreesde voor zijn eigen leven en dat van anderen. N. had die avond een wapen bij zich in verband met bedreigingen.
Na de knal van de handgranaat, waarvan N. eerst dacht dat het om een gasexplosie ging, heerste chaos in het café. De verdachte ging naar zijn vriendin, die achter de bar werkte, om te kijken of ze in orde was. Hij zag vervolgens Holshuijsen staan die op dat moment een man op de grond met een barkruk wilde toetakelen. ‘Ik riep: hou op! Toen zag ik zijn blik, als een woesteling, en kreeg ik een klap op mijn hoofd.’ N. zei tijdens de zitting dat hij als een lappenpop was voor Holshuijsen en greep ‘als een overlevingsinstinct’ naar zijn wapen. ‘Ik wilde hem niet dood hebben.’
De rechtbank doet 18 augustus uitspraak.
