In plaats van een galgenmaal voor hemzelf was het de wens van de ter dood veroordeelde Philip Workman dat een dakloze een gratis (vegetarische) pizza zou krijgen uit zijn naam. De gevangenisautoriteiten wilden en konden niet op zijn wens ingaan. Het budget voor het laatste maal van een veroordeelde bedraagt namelijk niet meer dan 20 dollar.
De weigering van de autoriteiten had grote gevolgen. Talloze verontwaardigde en meelevende particulieren bestelden pizza’s die enkele uren voor Workmans terechtstelling bij tehuizen voor daklozen zijn bezorgd. Zo zamelde Donna Spangler geld 1200 dollar in onder haarvrienden en liet daarvoor pizza’s bezorgen bij een opvanghuis van het Leger des Heils. Ook andere opvangcentra werden overstroomd met pizza’s. De meesten daarvan werden anoniem uit naam van de ter dood veroordeelde gedoneerd.
De toentertijd verslaafde Workman kreeg de doodstraf omdat hij tijdens de overval op een Wendy’s hamburgerrestaurant een politieman doodschoot.
