Dat concludeert communicatie-wetenschapper ir. Kirsten van Gorkum in haar scriptie bij haar afstuderen aan Wageningen Universiteit.
Voor haar onderzoek bracht Van Gorkum vijftig bezoeken aan friettenten. Ze ging zitten en observeerde de mensen.
Ontmoetingspunt
‘Zelfs een onaantrekkelijke zaak met plastic stoeltjes, midden in het centrum van Arnhem, bleek tot mijn verbazing een ontmoetingspunt voor jongeren en ouderen. Ik vond ook frietzaken waar je verjaardagen en sinterklaasfeestjes kon vieren, en cafetaria waar mensen de sleutel afgaven als ze hun huis verlieten.’
CommunicatiewetenschapperVan Gorkum kreeg het idee voor haar onderzoek toen ze tijdens haar studie colleges volgde over voedingswetenschap. ‘Friet stond er in een kwaad daglicht door de overmaat aan calorieën en vetten. Toen kwam ik op het idee om friet eens van een andere kant te bekijken.’
Cafetaria is ontmoetingsplaats
Ze werd vaste bezoeker van vier cafetaria in haar woonplaats Arnhem. ‘Zo ontdekte ik dat frietzaken bij de publieke ruimte horen en worden gebruikt als ontmoetingsplaats’, zegt Van Gorkum. ‘Ik ontmoette oudere mannen die er uren achter elkaar koffie drinken. Maar je hebt ook mensen die gewoon langskomen voor een praatje.’
Ze denkt dat gezondheidscampagnes de sociale functie van frietzaken over het hoofd zien. ‘Je kunt mensen natuurlijk vertellen dat ze beter geen friet kunnen eten. Maar het is waarschijnlijk effectiever als frietzaken ook gezonde producten gaan aanbieden. Zo blijft de functie van frietzaken intact, maar maak je gezonde keuzes makkelijker.’
