De topkok beroofde zich maandag van het leven door met een jachtgeweer in zijn mond te schieten. Loiseau was een van de bekendste koks van Frankrijk, en ook een van de meest geliefde. Hij stond sinds 1975 in het plaatsje Saulieu (Bourgogne) achter het fornuis van restaurant La Cote D'Or, dat in 1991 zijn derde Michelin-ster kreeg.
Loiseau stond ook hoog aangeschreven bij GaultMilleau, een soort tegenhanger van Michelin, die een puntenlijst hanteert met als maximum een score van twintig. Tot voor kort kon Loiseaus restaurant bogen op 19 punten, maar de proevers van GaultMillau besloten er vorige week 2 punten af te halen en voegden aan hun op zich positieve beoordeling zowaar ook enkele minpuntjes toe. Loiseau maakt nog mooie gerechten, maar heeft volgens GaultMillau een onderhuidse angst niet te kunnen overtuigen. Deze keuken is zeer goed, maar niet overweldigend, zo menen de proevers van GaultMillau.
In Frankrijk wordt de dood van Loiseau in verband gebracht met de verlaging van de 'ranking' door GaultMillau. Vooraanstaande collega's van de topkok menen dat de druk op de immer werkende Loiseau te groot was geworden en dat hij de lagere waardering niet kon verkroppen. De nestor van gastronomisch Frankrijk, de 79-jarige Paul Bocuse, zegt er zeker van de zijn dat Loiseau totaal van slag was. Bocuse kende Loiseau persoonlijk en heeft geen goed woord over de critici, die hij dinsdag eunuchen noemde.
Een andere grootheid in culinair Frankrijk, driesterrenkok Jacques Lameloise, denkt in dezelfde richting. De critici kunnen je maken en breken, zo zegt hij. 'We zitten allemaal in hetzelfde schuitje. Loiseau werd geraakt in waar hij het meest van hield.'
De baas van GaultMillau, Patrick Mayenobe, wijst de kritiek van de hand en vermoedt dat er wel wat meer aan de hand was. 'Deze Franse chefkok moet andere problemen hebben gehad', aldus Mayenobe, die het in de privé-sfeer zoekt.
Loiseaus echtgenote verklaarde in een reactie dat haar man aan het eind van zijn Latijn was. 'Elke dag was hij aan het werk. De laatste keer dat we op vakantie waren, was drie jaar geleden. Zijn restaurant was 27 jaar lang elke dag open en het werd teveel voor hem.' Topkok Pierre Gagnaire wijst erop dat mensen in zijn beroepsgroep constant op het scherp van de snede balanceren. 'We willen goed werk afleveren, maar we moeten ook nog geld verdienen.'
Loiseau hield er naast zijn restaurant een onderneming op na waarin ook een hotel, winkels en andere restaurants waren ondergebracht. In 1998 ging hij daarmee naar de Parijse beurs. Op de beursvloer sloeg de dood van Loiseau dinsdag in als een bom. Het aandeel kelderde 90 procent van 5 naar 0,50 euro.
