Deels gebeurt dat op de plek waar de inmiddels gesloopte kantoor- en repetitieruimte stond.
Extra volume wint architect Jim Klinkhamer met nieuwbouw over de Melkweg heen. Een constructie die dit centrum voor pop- en jongerencultuur zelf heeft voorgesteld, want zo kan er nóg een zeer gewenste uitbreiding worden gerealiseerd: vijfhonderd plaatsen meer voor The Max, nu al de grootste popzaal van de Melkweg.
De uitbreiding met een tweede toneelzaal past in de ambitie om de bonbonnière aan het Leidseplein opnieuw tot hét Nederlandse ’Huis voor het theater’ te maken. Een positie die de Stadsschouwburg halverwege de jaren zestig verloor onder invloed van de Aktie Tomaat.
Na het onderuit halen van het toenmalige huisgezelschap de Nederlandse Comedie, lukte het de opvolgers niet om zich op een overtuigende manier te verhouden tot de eisen en de sfeer van het ’ouderwetse’ pluche en lijsttoneel. Het publiek haakte af in een periode dat Amsterdam er een prestigieus Muziektheater bij kreeg.
Voor de Stadsschouwburg betekende dit in 1986 het verlies van twee andere belangrijke bespelers: de Nederlandse Opera en het Nationale Ballet. Vorig seizoen zette het herstel zich in. Toneelgroep Amsterdam trok 20.000 bezoekers meer in eigen huis en begon het huidige seizoen goed met een alom bejubelde Don Carlos.
Met dezelfde subsidie twee zalen programmeren - naast de producties van Toneelgroep Amsterdam ook voorstellingen van andere vooraanstaande binnen- en buitenlandse groepen - is alleen mogelijk als de eigen inkomsten sterk stijgen.
Met de inrichting van een ’Stadsfoyer’ wil de directie ’levendigheid’ en ’openheid’ aan het Leidseplein uitstralen, tevens zullen de inkomsten van dit grandcafé met ticketshop op één van de mooiste locaties van Amsterdam meer dan welkom zijn.
