Nee, het bruine cafe is niet aan het einde van zijn levenscyclus. Zoveel werd wel duidelijk nadat Hans Steenbergen deze prikkelende stelling in de groep met ‘cafélegendes’ gooide. Wel erkende Barend Midavaine dat je een goed bruin cafe toch vooral uit idealisme begint. ‘En dat soort mensen zie je toch wel minder worden.’
Volgens Engelbertink voorziet het cafe juist vandaag de dag in een enorme behoefte. ‘Dat is de plek voor rust en een praatje met elkaar.’ Daarom in De Engel ook geen eten op tafel, op doppinda’s, wat kaas en worst na dan.
‘Ik heb er zelf ook een hekel aan. Zo’n zaak met etende mensen en niemand achter de bar om je te helpen.’ En dat sportscholen wel eens een grote bedreiging voor het traditonele cafe kunnen vormen werd gepareerd door Bohlmeijer. ‘Nee hoor. Na die tijd komen ze gewoon bij ons. Daarvoor staan er lekkere salades op de kaart.’
Over de grote glazen die door veel brouwers momenteel worden ingevoerd hadden de drie heren wisselende meningen. 'Het gaat ten koste van de rondjescultuur’, betoogde Bohlmeijer. ‘Ik ben er helemaal tegen.’ Als eigenaar van een speciaalbiercafe zegt Midavaine er minder last van te hebben. ‘De speciaalbierdrinker is een rustige drinker.’