Walta deed voor de achtste keer mee, haalde al die keren de finale, werd in 2010 zelfs tweede maar won nog niet eerder. Ook dit jaar koos hij bij zijn broodje voor zijn vaste rituelen. ‘Drie hoofdbestanden, sterke smaken die elkaar ook nog eens versterken, gemakkelijk te eten en niet te moeilijk te bereiden.’
Jurylid Joop Braakhekke vertelde dat het broodje vooral had gewonnen door de eenvoud, en natuurlijk vanwege de smaak. Boca dillo Despensero is een tomatenbroodje met chorizo, schapenkaas (manchego) en paprika chutney als hoofdingrediënten. Het staat voor 6,25 euro op de kaart.
Walta's vader en moeder gingen hun zoon voor. Zij wonnen dezelfde wedstrijd in respectievelijk 1993 en 1995, en glommen op het podium naast hun zoon dan ook van trots.
Hert van tartaar
Het broodje van nummer twee Rik Plag werd door Braakhekke omschreven als ‘gewaagd’. Pater Deli had als hoofdcomponent hert van tartaar. De medewerker van De Blonde Pater in Nijmegen deed voor de eerste keer mee en won ook de sponsorprijs van het Bedrijfschap Horeca & Catering (beste kostprijsberekening).
‘Ik heb het zelf bedacht, wilde iets doen met tartaar. Ik heb het aan mijn collega’s laten proeven en die maakten zich wel een beetje zorgen over de combinatie met hert. Als het op de kaart zou terechtkomen, dan moet het wel worden aangepast. Het is nu te bewerkelijk, met gefrituurde bieten onder andere. Het is echt iets voor de wintermaand; wild en vol van smaak.’
Eendenborst
Ook de nummer drie debuteerde. Patrick Lukas werd door zijn werkgever gestimuleerd om mee te doen. ‘We wilden meer deelnemers uit Delft, en ik had de ambitie om als beste te eindigen. Dat dit de derde plek is geworden, had ik niet kunnen denken maar alleen durven hopen.’
De werknemer van De Oude Waag in Delft had een sesambol gebruikt en deze belegd met eendenborst, eendenbout, miso-mayonaise, zoetzure komkommer en krokante noedels. ‘Het staat niet op de kaart, wellicht gebeurt dat nog.’
