‘Wegens omstandigheden gesloten. Onze excuses hiervoor’. Die tekst prijkt al enkele dagen op de deur van het restaurant. Buren en klanten gisten naar de reden. Vrijdagochtend, bij het verslepen van enkele goederen, lichtte de eigenaresse toe dat zij geen brood meer ziet in het runnen van het restaurant. ‘Enschedeërs zijn wereldvreemd’, luchtte zij haar hart. ‘Als klanten hier binnenkomen roepen ze al ‘Indonesisch eten lust ik niet.’
Ook het feit dat de binnenstad al een lange tijd op de schop ligt, en daardoor slecht bereikbaar is, geeft zij als reden voor de plotselinge sluiting.
Het eetcafé in de binnenstad maakte onderdeel uit van de landelijke keten van Javaanse eetgelegenheden. In het Zuiden van het land (Den Bosch, Breda, Valkenswaard Eindhoven en Maastricht) en in Groningen heeft de formule wel succes.
De eigenaresse ontkent dat er te veel eetgelegenheden in het centrum zitten en dat de enorme concurrentie in het aanbieden van dagmenu’s Javaanse Jongens de kop heeft gekost. ‘Het heeft puur te maken met het feit dat Enschedeërs te weinig belangstelling hebben voor de Indonesische keuken.’
Voordat Javaanse Jongens de deuren in februari 2001 opende, zaten in genoemd pand een Frans en een Mexicaans restaurant. Beiden hielden het ook niet lang vol. Tot 1996 zat SamSam in het smalle, knusse pand.
