Ze doen dat in een paginagroot interview in De Telegraaf. Sinds de Michelinster in 2004 bezochten steeds meer rondreizende ‘Michelinners’, zoals Michèl en Suzan Kagenaar de stertoeristen noemen, het restaurant.
‘Die komen dan eigenlijk niet om lekker te eten, maar om te kijken of je die ster wel verdiend hebt. Het hoofdgerecht moest zus-en-zo worden klaargemaakt, de wijn precies op temperatuur. Zalm in het voorgerecht, nou ja zeg! Dat konden ze thuis ook wel maken, daar kwamen ze niet voor langs. En bij het weggaan, na een hele avond in de watten gelegd te zijn, met een samengeknepen mondje zeggen: “Nou, we geven jullie een 6,5”.’
Wijn
Voor Suzan Kagenaar was het overduidelijk de mindere kant van het hebben van een Michelinster. ‘Ik kreeg steeds meer het gevoel dat alles een toneelstuk aan het worden was. Zoals de mensen binnenkwamen: zie mij eens! De gesprekken die ik met ze had aan tafel. Ik drink zelf graag een goed glas wijn en heb me er ook grondig in verdiept. Maar om nou tien minuten lang door te gaan over één detail…. Ga toch lekker zitten, geniet, eet en drink, doe gewoon. Maar dat was er niet meer bij’.
Michèl en Suzan Kagenaar besloten een paar maanden geleden hun Michelinster in te leveren en het restaurant aan te passen. In d’n Dillegaard heet nu Eten bij Michèl en richt zich met een laagdrempelig concept op een andere doelgroep.
