De Belgische frietkotcultuur komt daarmee in aanmerking om opgenomen te worden in het UNESCO-werelderfgoed. Er staan al elf andere Belgische producten op die lijst, waaronder de Belgische biercultuur. In België zijn er zo'n 5.000 frietkotten. In januari 2014 werd het frietkot als cultureel erfgoed erkend door de Vlaamse minister van cultuur. In november dat jaar hebben de drie taalgemeenschappen van België bij de VN-organisatie Unesco een aanvraag ingediend voor internationale erkenning van de frietkraamcultuur.
Frietkot
Een Belgisch frietkot wordt door immaterieelerfgoed.be omschreven als een familiaal bedrijf waar de uitbater in nauw contact staat met zijn klanten. 'De friturist levert maatwerk en bakt frieten naar wens van de klant. Elk frietkot is verschillend, frietkoten bestaan in allerlei vormen en op allerlei locaties. Elk frietkot heeft ook zijn eigen persoonlijkheid, vaak op een charmante manier wars van iedere moderne commerciële logica. Frietkoten zijn net als volkscafés eenvoudig en moeten het niet hebben van veel franjes. Al deze karakteristieke onderdelen samen bepalen de sfeer en de uniciteit van elk frietkot afzonderlijk. Toch zal iedereen een frietkot herkennen. Dit staat in schril contrast met de uniforme geglobaliseerde fastfoodwereld die wereldwijd in belangrijke mate dezelfde smaak en inrichting aanbiedt. Deze waardevolle diversiteit van de frietkotcultuur willen we blijven koesteren.'
