Gejuich barst los in het Doetinchemse café na de laatste penalty van de Koreanen. Weinigen hadden verwacht dat de pupillen van Hiddink de penaltyreeks zouden overleven. ‘Maar dan zijn ze in elk geval eervol ten onder gegaan’, klinkt het voorbarig.
Hoe anders zou het lopen. Na de succesvolle pingel schudt iedereen elkaar de handen en wordt het bier aangerukt. Het Wilhelmus galmt door de kroeg. Gerrit Veerman drinkt ook op het succes van zijn vroegere teammaat Guus Hiddink. ‘Reken erop dat hij er stiekem intens van geniet. Maar hij blijft er gewoon onder.’ Veerman heeft drie jaar betaald voetbal gespeeld met Hiddink bij De Graafschap. ‘Hij was toen al slim in het veld.’
Het café in hartje Doetinchem is op deze vroege zaterdagmorgen aardig volgestroomd met voetballiefhebbers. De kroegbazen, waaronder Guus' broer René, hebben voor een ontbijt gezorgd. In de eerste helft zijn de Spanjaarden sterker; de klanten zitten regelmatig met samengeknepen billen te kijken. Na rust krijgen de Koreanen overwicht. Als Hiddink zijn colbertje quasi-woedend uitgooit wordt René erop aangesproken. ‘Is dat een familietrekje?’
Guus' broer houdt zich stil op de achtergrond, maar leeft zeker mee. Als Hiddink de scheidsrechter een drinkbeker aanreikt, komt bij René een jeugdherinnering boven. ‘Ach, vroeger kreeg hij thuis ook al te weinig aandacht’, merkt hij lachend op.
