De eigenaar in de tussenliggende periode behield de snackbar, maar maakte van het café in hetzelfde pand een restaurant.
De omzetten liepen terug, en nu is het aan Rietdijk om de klanten weer terug te krijgen. ‘Hij is een heel goede kok, maar een echte restaurantman’, zegt hij over de vorige eigenaar.
Een restaurant ligt Rietdijk en zijn vrouw niet zo, het restaurant zal ook niet meer opengaan. Wat ze wel met de ruimte willen, weten ze nog niet. Voor de verkoop hadden ze er een café, maar ook dat zien ze vanwege de werkdruk niet meer zitten. ‘Wellicht houden we de tafeltjes gewoon zo, dat mensen er hun frietje kunnen opeten als het druk is’, zegt Nell in BN/De Stem.
Ze hebben hun oude bedrijf vooral weer gekocht om hun zoon, die in de muziek zit, een baan te kunnen bieden. Omdat hij met zijn band veel toert, maar daar nog niet genoeg mee verdient om van te kunnen leven, kan hij als hij thuis is achter het frituur kruipen.
Zo flexibel werken kan niet als je bij een baas werkt. ‘Wanneer hij thuis is, doet hij de snackbar’, zegt moeder Nell over zoon Richard, die bij de band Textures speelt. Als hij op tournee is, staan zijn ouders in de snackbar.
‘Als hij doorbreekt en met muziek zijn geld kan verdienen, verkopen we de zaak weer. Dit is wel ons laatste kunstje’, zegt Jan Rietdijk, die voorheen negen cafetaria’s in Breda en Oudenbosch had.
