Wouter Verkerk

De verwachtingen waren hoog gespannen na de zomer van 2018 en hier en daar hield men het hart vast bij al die regen. Ik hoorde een ondernemer klagen dat hij in zijn magazijn struikelt over de dozen Corona terwijl hij maar heen en weer loopt om de chocolademelk aan te vullen. Hoge temperatuur op het terras: 6 tips.

Iemand vertelde me onlangs het volgende: 'Op zaterdag kan het na het schoonmaken weleens drie uur zijn voor we allemaal zitten. Voor ons is dat het leukste moment van de week. De naborrel en het sluitdrankje zijn voor mij belangrijker dan salaris. Iemand die nooit in de horeca heeft gewerkt, snapt dat vaak niet.'

In veel restaurants was gastentype 'fabrieksdirecteur' vroeger koning met zijn voorliefde voor mooie bourgognes en luxe diners. Hij betaalde met gemak honderden euro's. Daarmee financierde hij ook de service en de goede zorgen voor alle andere gasten in de zaak.

Een Rotterdamse horecaondernemer sloeg tijdens een teamvergadering met zijn vuist op tafel en bulderde door de ruimte: 'En nou is het klaar! Het is hier geen democratie!'. Blog Wouter Verkerk over het 'ja maar ík vind-virus'

Wat kopen mensen hier nou eigenlijk?' Een Amerikaanse hoteldirecteur stond voor zijn team en trapte het seizoen af met een inspirerend verhaal. De antwoorden die zijn teamleden opnoemden, waren: overnachtingen, goede wijn, lekker eten, ontbijt, zaalhuur, bier, koffie. Maar het gaat ook om het gastcontactmoment.

Stel je eens voor, je hebt een seizoensbedrijf en aan het begin van het seizoen krijg je van je team onderstaande brief. Dat zou toch heerlijk zijn? Eigenlijk is het een handleiding: Ga zo met ons om en we bezorgen je goud.

Twee bevriende horecaondernemers zitten bij elkaar. Ze zoeken elkaar op om ervaringen uit te wisselen. Vincent zou er een verzekeringspremie van €15.000 voor over hebben om de continuïteit van zijn keukenomzet te garanderen, ook als het team zou vertrekken.

Onlangs was te lezen in De Telegraaf dat de geloofwaardigheid van de vakbond ter discussie staat. Immers, zo schreef de krant: 'in deze tijden van minimale cao- loonstijgingen kan je als medewerker maar beter zelf voor vakbondje spelen, want dat zet tenminste zoden aan de dijk.' Hoe zit dat met de horeca-cao?

Op plaatsen waar het voor iedereen duidelijk is dat er geen menselijke hulp wordt geboden in een bepaald proces is een gast vaak zeer alert. Hij weet, ik moet het zelf doen. Maar gasten in een serviceomgeving verwachten dat ze de perfecte beleving zullen ervaren als zij op alle vragen 'Ja graag' zouden antwoorden.

We leven in een tijd waarin mensen die het oneens zijn elkaar direct wegzetten als leugenaar, gek of monster. Zo wordt iedere discussie al snel een wedstrijd beledigingen en verdachtmakingen uitwisselen. Gezellig! We moeten als horeca een tegengeluid geven met onze gastvrijheid.