Lumière Maastricht
Misschien is het dit jaar wel het vijfenveertigste jaar op rij dat mijn ouders de halve zomer samen in een tent slapen. Ze zijn gek op kamperen, en ik denk dat mijn vader over 10 jaar, als hij tachtig is, in de zomer nog altijd liever op zijn luchtbed dan in het bed van een vijfsterrenhotel ligt.
Ik belde vorige week voor het eerst in lange tijd naar een hotel waar ik vroeger veel contact mee had. Nu ik het nummer weer intoetste, herinnerde ik me dat de telefoon daar altijd op een fantastische manier werd opgenomen. Ik verheugde me er ineens een beetje op!
Wanneer je iemand vraagt een keuze te maken tussen 'mens of machine' dan kiezen de meesten voor de mens. Ze zijn natuurlijk niet onpartijdig, ze zijn zelf mens.
Vanuit ons vakantieverblijf verkennen we op de fiets de Drentse omgeving en zijn we benieuwd naar de op een bord aangekondigde 'bistro Boslust'. We komen na de beloofde 5 kilometer aan en zien op een groot krijtbord staan: 'Vandaag ontvangt u bij uw bestelling een gratis flesje water voor onderweg.' Dat vind ik sympathiek en slim.
Waarom zeg je bij sommige mensen altijd 'Ja lekker!' als ze je vragen of je nog wat wilt drinken? Zelfs als je vlak daarvoor nog tegen je vrouw hebt gezegd: 'Als jij je koffie op hebt dan gaan we hoor…'
W ij hebben een stoel voor je gekocht, hij staat al aan onze personeelstafel. Onze tafel boven is de gezelligste tafel van ons restaurant.
Horecamedewerkers hebben een heel veelzijdig beroep. Volgens columnist Wouter Verkerk, zijn er wel 20 beroepen die horecamensen er gewoon bij doen!
Heel lang was het in winkels de standaard om klanten zoveel mogelijk met rust te laten en vooral niet pro-actief te benaderen met suggesties. Ik noem dat de 'babyboombehandeling', vernoemd naar de generatie die vlak na de Tweede Wereldoorlog werd geboren.
Waar moet je extra voor betalen, en wat is er nou eigenlijk bij de prijs inbegrepen? Een eeuwige discussie tussen horecamensen en sommige gasten. Ik word er moe van, omdat we het vaak zelf uitlokken met onze superscherpe deals.
Ik kan me herinneren, vaag hoor want het is best lang geleden, dat slagers hun vlees aanprezen met de kwalificatie: 'Horecakwaliteit!' Het deed vermoeden dat de beste stukjes vlees normaal gesproken worden gereserveerd voor restaurants, 'maar vandaag heeft u geluk mevrouw, u kunt het vanavond thuis in uw pan hebben liggen!'