Kort voor de fatale schoten had Holshuijsen in het café een handgranaat tot ontploffing gebracht, met ettelijke gewonden als gevolg. N. heeft verklaard dat hij Holshuijsen uit zelfverdediging heeft neergeschoten, maar de rechtbank verwierp dat verweer. Tegen N. was acht jaar geëist.
N.'s advocate Bénédicte Ficq zei na de uitspraak dat haar cliënt in hoger beroep zal gaan. Ficq heeft betoogd dat N. moest worden ontslagen van rechtsvervolging, omdat hij heeft geschoten uit vrees voor zijn eigen leven en dat van anderen. De boomlange Holshuijsen zou in de bewuste nacht door het dolle heen zijn geweest, zwaar onder invloed van drank en drugs. Nadat hij de granaat had laten ontploffen, zou Holshuijsen volslagen buiten zinnen zijn geraakt. N. zou ook door hem zijn geslagen. N. vindt het afschuwelijk dat hij iemand heeft doodgeschoten, zo betoogde Ficq in haar pleidooi, maar hij had op dat moment geen andere keus dan zijn wapen te gebruiken. N. droeg het wapen bij zich in verband met bedreigingen.
De officier van justitie had in haar strafeis rekening gehouden met de bijzondere omstandigheden waarin de schoten zijn gelost. De rechtbank deed dat nog meer en matigde de geëiste straf daarom met twee jaar. Niettemin verwierp het rechtscollege alle argumenten van N. en zijn raadsvrouw op grond waarvan hij vrijuit had moeten gaan.
Zo heeft N. de rechtbank er niet van kunnen overtuigen dat Holshuijsen ernstig geweld tegen hem heeft gebruikt. Een aantal getuigenverklaringen die de lezing van N. ondersteunden, kwalificeerde de rechtbank als onbetrouwbaar.
