‘Ik heb jaren gewerkt aan mijn gastrelaties. Het zijn nu mensen geworden die zich thuis voelen in ons horecabedrijf. En juist tegen de mensen die zich het meest thuis voelen, moet ik nu het hardst optreden. Nee. Je mag me geen high five geven. Je mag niet knuffelen en ook niet te dicht bij die bekende zitten. Nee. je mag niet met je acht vrienden gaan staan op het terras. Ik kan gewoon naar gasten toe niet mijn leuke zelf zijn met die anderhalve meter-maatregelen.’
Deze horecamedewerker belt op en vraagt of Misset Horeca ook schrijft over de ervaringen van horecapersoneel. Ze wil graag haar verhaal doen hoe het is om te werken in deze coronatijd waar bijna alles op 1,5 meter moet. Ze deelt haar ervaringen met Misset. Haar naam en werkplek zijn bij ons bekend, maar worden hier niet genoemd, omdat de medewerker niet wil dat gasten zich eventueel herkennen in haar verhaal.
‘Dronken brutus van 53 jaar aanspreken’
Het stoort haar dat zij het werk van de boa’s moet doen of soms zelfs van de politie. ‘Toch doen wij het, omdat de boetes torenhoog zijn. Maar het is moeilijk en niet leuk. Ook al sta ik best stevig in mijn schoenen met m’n 24 jaar. Hoe denk je dat het voelt als ik een brutus van 53 moet aanspreken die dronken is… Onveilig voel ik me niet. Maar zoals ik al zei, het is gewoon niet meer leuk.’
‘Vijf keer waarschuwen tot ultimatum’
‘Gisteren ben ik zes keer bij een tafel geweest waar een vaste gast zat, met een stel vrienden. Ze bleven de onderlinge afstand negeren… Vijf keer heb ik gewaarschuwd. De zesde keer dat ik bij tafel stond heb ik zelfs een ultimatum afgegeven: als u nu de regels niet gaat naleven ben ik genoodzaakt u de rekening te presenteren en moet u onze zaak verlaten. Nou, ik zal je vertellen: die energie die me dat kostte had ik liever aan andere dingen besteed.'
‘De meeste gasten houden zich gelukkig wel goed aan de regels en vaste gasten geven ook complimenten. Dat helpt je er door heen. Maar als je drie moeilijke tafels hebt op een werkdag, hebben die toch de overhand. Zij claimen mijn negatieve aandacht. Zodat ik niet positief kan optreden bij een andere tafel. En gasten die staan te wachten op een plekje, moeten vanwege die probleemgevallen alleen maar langer wachten. Ik kan met deze regels niet met de gasten omgaan zoals ik dat zou willen. Ik wil ze in de watten leggen. Ze een leuke tijd laten beleven. We hebben juist nu die omzet zo hard nodig.’
Handhaven is extra rol
'De kroegen en restaurantjes zijn blij weer open te mogen en het personeel staat weer te springen voor elke dienst. Maar naast alle nieuwe maatregelen waar we met z'n alle aan moeten voldoen, voelt het personeel (soms net 18) zich echt een politieagent of handhaver van de wet. Dit is niet altijd makkelijk, ik ben getraind in het vrolijk verwelkomen van mijn gasten en een snelle service met kundig advies. Maar de nieuwe extra handhavende rol brengt veel gedoe met zich mee. We nemen handhavers en politie het werk (GRATIS) uit handen en als we vervolgens een foutje maken worden wij gewaarschuwd en zelfs bestraft.'
Meten met twee maten
‘Mijn ouders hebben een hotel elders in het land. Zij lopen ontzettend veel omzet achter en breken zich het hoofd hoe ze dat nog goed kunnen maken voor de winter aanbreekt. Toch houden zij en wij ons netjes aan de anderhalve meter regels. En dan mag je wel met z’n allen in een vliegtuig! Dat is toch niet meer uit te leggen? Dat maakt me gewoon boos. Dat wilde ik even kwijt...’
Naam en woonplaats zijn op de redactie bekend.
