De voedselverstrekking aan de leiders op het eiland voor de kust van Georgia is met uitzonderlijke geheimhouding omgeven. De ingrediënten zijn anoniem in heel de VS ingekocht. De leveranciers weten derhalve niet dat hun spullen worden opgediend aan de wereldleiders. Het menu komt pas op het laatste moment definitief vast te staan. Dat is vooral voor de koks geen sinecure.

Rogers kookt volgens de verslaggever van het Amerikaanse dagblad The Los Angeles Times onverstoord verder als een agent er met een ingrediënt vandoor gaat. Dat wordt dan onderzocht in een laboratorium op terrein. Soms gaat een monster van het eten helemaal naar een laboratorium in Atlanta, aldus Rogers, die kalm probeert te blijven.

Er wordt ook nog steeds ouderwets voorgeproefd. Medewerkers van het Witte Huis bereidden de top onder meer voor met een proefsessie van tien uur lang. Rogers leidt een ploeg koks die circa 5000 maaltijden moet koken voor de topconferentie. De voorraden zijn voorafgaande naar het eiland overgebracht want er mag geen hapje meer naar Sea Island tijdens de driedaagse top.

De veiligheidsmaatregelen rond het eten zijn aanzienlijk strenger dan een aantal jaren geleden. Een gastland pleegde eerder dergelijke topconferenties als reclame voor de eigen gastronomische cultuur te gebruiken. Menu’s en recepten waren soms voor de conferenties al openbaar. Voor een topconferentie in het Franse Lyon in 1996 bijvoorbeeld, vroeg president Jacques Chirac de kok Paul Bocuse weinig zout in het eten te doen. Bocuse verontschuldigde zich vervolgens in het openbaar alvast over het schaarse zout en meldde daarbij meteen wat hij ging maken voor de wereldleiders.

De vrees voor terroristen heeft deze culinare openhartigheid vooral in de VS gesmoord. De angst voor vergiftiging is groot. Tot verbijstering van de Britse autoriteiten nam de Amerikaanse president Bush vorig jaar ook zijn legertje keukenspionnen meer naar Buckingham Palace om toezicht te houden op de voedselbereiding.