Ongeveer driehonderd figuranten in soldatenkledij uit 1814 trokken zaterdagmiddag rond het Waldeckbastion tegen elkaar ten strijde. De in blauwrode uniformen geklede Franse grenadiers vuurden daarbij hun oude kanonnen en musketten af op de oprukkende in grijs en blauw gestoken Duitsers, de knalrood aangetogen Schotten met hun geplooide rokken en andere geallieerde troepen. De geallieerden rukten aanvankelijk op, maar werden door de Fransen teruggeslagen. Dat gebeurde onder het oorverdovende lawaai van bulderende kanonnen, die meterslange steekvlammen en vooral rook uitspuwden.
De honderden toeschouwers, die achter een lint voor het bastion waren teruggedrongen, hielden de vingers in hun oren, want de klappen klonken loeihard. Na een half uur was het slagveld nauwelijks nog zichtbaar door de wolken stinkende rook uit de kanonnen en de vuursalvo's van de musketten. Voor sommige toeschouwers werd de rook te veel en gingen weg. Als de rookwolken zijn opgetrokken, het rumoer is verstomd en het terrein bezaaid is met lijken en kermende gewonden, blijken de Fransen het bastion te hebben behouden. Zondag doen de geallieerden een nieuwe aanval en zal het gedaan zijn met de Fransen. De geallieerden zullen de Maastrichtse Helpoort in nemen en de Maastrichtenaren de Fransen toeroepen ,,Geef diech euver'' (geef je over). Daarmee wordt de Franse soldaten definitieve nekslag toegebracht en ze zullen niet meer in Maastricht terugkomen.
Spelers van de Napoleontische Associatie der Nederlanden beelden de Fransen uit. Zij hebben hun kampement opgeslagen bij Fort Sint Pieter. De soldaten liggen er in tentjes, in tegenstelling met de gang van zaken in 1814. Soldaten sliepen toen onder de blote hemel of onder houten beschuttingen. Ongeveer 90 procent van de soldaten stierf aan longontsteking of andere akelige ziektes, en 'slechts' 10 procent op het slagveld.
Voor de toeschouwers werd zaterdag ook duidelijk, dat het helse kabaal, de dichte rook en het geschreeuw en gekerm op een begin-19e-eeuws slagveld huiveringwekkend was. Niet voor niets speelde de Schotse compagnie na, hoe sommige klappertandende soldaten deden alsof ze dood neervielen, maar door hun commandant 'tot leven gewekt' werden onder de uitroep: ,,Stand up, you are not dead!''
