De bijzondere les werd gegeven in het kader van De Week van de Smaak, een initiatief van Euro Toques. De koks die lid zijn van Euro Toques binden zich aan een erecode waarin is vastgelegd dat ze enkel met natuurlijke producten werken. Chef-kok Antoine Bergman van Napoleon is lid van Euro Toques.
De koks werden door de leerlingen van Tervliet met open armen onthaald. Smaakles is wel even wat leuker dan rekenen. De smaakles van de allerkleinsten stond in het teken van zuivel. Ze proefden melk, yoghurt, karnemelk en andere zuivel-drankjes. Ook mochten ze zelf een bananenmilkshake maken en dat ging er, spreekwoordelijk gezegd, in als koek. De koks werden geassisteerd door enkele zogenoemde natuurouders: moeders die de schooltuin onderhouden en daar allerlei seizoensgroenten in kweken.
De oudere leerlingen kregen hapjes en drankjes waarbij ze de smaken zoet, zuur, zout en bitter moesten proeven. En ook werd hen verteld dat bij het proeven de ogen en de neus een belangrijke rol spelen. Zo kregen ze vier bekertjes melk waarvan er drie gekleurd waren met een gele, lichtroze en donkerroze kleurstof.
Sommige kinderen vonden toch echt dat de donkerroze melk zoeter smaakte dan de melk in de overige bekertjes, terwijl er helemaal geen suiker aan was toegevoegd. Het principe werd omgekeerd met drie schaaltjes appelmoes. De moes in het eerste schaaltje was gezoet, in het andere ongezoet en de appelmoes in het laatste schaaltje was geneutraliseerd en smaakte eigenlijk `naar niks`. Zo leerden de kinderen dat niet alles is wat het lijkt. Ook leerden de kinderen dat de echte vanillesmaak uit de zaadjes van een vanillestokje komt en proefden ze glaasjes water met daarin verschillende smaakstoffen waarvan ze de smaak moesten benoemen. 'Hé, dit smaakt naar de zee, het smaakt zoet!`, zei een jongetje. Bergman merkte op dat hij dan vast nog nooit een slok zeewater had binnengekregen. Toch is de smaakverwarring niet vreemd. Volgens schoolhoofd
W. Dewitte halen sommige kinderen de termen zout en zoet door elkaar. En dat ze zoet nog altijd het lekkerst vinden, bewees de mayonaisetest. De zoete mayonaise uit de winkel vonden de kinderen veel lekkerder dan de zelfgemaakte, en door het gebruikte citroensap zuurdere, mayo van Bergman. 'Hé, da`s Belgse mayonaise!', riep een jongen.
De twee koks bleken in de smaakles net zoveel schik te hebben als de leerlingen. 'Mijn man vond het jammer dat hij na Terhole niet meteen naar een andere school kon gaan', zei I. Bergman.
De bijzondere les werd gegeven in het kader van De Week van de Smaak, een initiatief van Euro Toques. De koks die lid zijn van Euro Toques binden zich aan een erecode waarin is vastgelegd dat ze enkel met natuurlijke producten werken. Chef-kok Antoine Bergman van Napoleon is lid van Euro Toques.
De koks werden door de leerlingen van Tervliet met open armen onthaald. Smaakles is wel even wat leuker dan rekenen. De smaakles van de allerkleinsten stond in het teken van zuivel. Ze proefden melk, yoghurt, karnemelk en andere zuivel-drankjes. Ook mochten ze zelf een bananenmilkshake maken en dat ging er, spreekwoordelijk gezegd, in als koek. De koks werden geassisteerd door enkele zogenoemde natuurouders: moeders die de schooltuin onderhouden en daar allerlei seizoensgroenten in kweken.
De oudere leerlingen kregen hapjes en drankjes waarbij ze de smaken zoet, zuur, zout en bitter moesten proeven. En ook werd hen verteld dat bij het proeven de ogen en de neus een belangrijke rol spelen. Zo kregen ze vier bekertjes melk waarvan er drie gekleurd waren met een gele, lichtroze en donkerroze kleurstof.
Sommige kinderen vonden toch echt dat de donkerroze melk zoeter smaakte dan de melk in de overige bekertjes, terwijl er helemaal geen suiker aan was toegevoegd. Het principe werd omgekeerd met drie schaaltjes appelmoes. De moes in het eerste schaaltje was gezoet, in het andere ongezoet en de appelmoes in het laatste schaaltje was geneutraliseerd en smaakte eigenlijk `naar niks`. Zo leerden de kinderen dat niet alles is wat het lijkt. Ook leerden de kinderen dat de echte vanillesmaak uit de zaadjes van een vanillestokje komt en proefden ze glaasjes water met daarin verschillende smaakstoffen waarvan ze de smaak moesten benoemen. 'Hé, dit smaakt naar de zee, het smaakt zoet!`, zei een jongetje. Bergman merkte op dat hij dan vast nog nooit een slok zeewater had binnengekregen. Toch is de smaakverwarring niet vreemd. Volgens schoolhoofd
W. Dewitte halen sommige kinderen de termen zout en zoet door elkaar. En dat ze zoet nog altijd het lekkerst vinden, bewees de mayonaisetest. De zoete mayonaise uit de winkel vonden de kinderen veel lekkerder dan de zelfgemaakte, en door het gebruikte citroensap zuurdere, mayo van Bergman. 'Hé, da`s Belgse mayonaise!', riep een jongen.
De twee koks bleken in de smaakles net zoveel schik te hebben als de leerlingen. 'Mijn man vond het jammer dat hij na Terhole niet meteen naar een andere school kon gaan', zei I. Bergman.
