Ondernemers die vorig jaar al een vergunning kregen hoeven deze niet opnieuw aan te vragen. Ze hoeven ook geen extra belasting te betalen voor de uitbreiding van hun terras. Wel zijn er regels waar ondernemers zich aan moeten houden, zodat het terras veilig is en er genoeg ruimte overblijft voor voetgangers, fietsers en ander verkeer. Ook houdt de gemeente rekening met de belangen van omwonenden.
'De stad gaat voorzichtig weer open en daar horen volle terrassen bij. Ik hoop dat horecaondernemers hun verliezen een beetje goed kunnen maken en dat we met elkaar een donkere periode achter ons kunnen laten', zegt burgemeester Femke Halsema. Verruiming van terrassen kan worden toegestaan op pleinen, stoepen, brugvleugels, dekschuiten, parkeervakken, langs kades, aan de overzijde van de weg en voor de gevel van naastgelegen panden, als de eigenaar toestemming geeft.
Eerder maakte ook Utrecht al bekend dat de verruimde terrasregels zoals die in 2020 golden, zijn verlengd tot november 2021. In deze stad deden in 2020 225 ondernemers een aanvraag voor het uitbreiden van hun terras, waarvan er 188 werden goedgekeurd.
93 procent
Uit een peiling van Misset Horeca dit voorjaar onder ruim 200 ondernemers met terrassen in 90 verschillende gemeenten, blijkt dat zo’n 93 procent van die gemeenten de mogelijkheid bood om de terrassen uit te breiden. In totaal telt Nederland op 1 januari 2021 352 gemeenten.
Maar dat een gemeente de mogelijkheid biedt, wil nog niet zeggen dat een ondernemer daar ook gebruik van maakt. Van de respondenten deed bijna 70 procent dat wel.
Wat boden gemeenten?
Welke mogelijkheden ondernemers hadden om hun terras uit te breiden, verschilde nogal per gemeente. Hieronder enkele voorbeelden uit de peiling.
| Gemeente | Wat kon in 2020? |
| Aalten | bestemming agrarische grond tijdelijk veranderd (gedoogd) en parkeervakken aangewezen als extra terrasruimte |
| Alblasserdam | Pontons in het water werden toegestaan |
| Apeldoorn | Extra ruimte naast het eigen terras gebruiken tegen gedeeltelijke precario |
| Baarlo | 75% extra terras, alles mocht daar ook blijven staan |
| Eemsdelta | Gemeente liet bijna alles toe. Trottoir en parkeervakken mochten bij terras worden getrokken |
| Eersel | Oppervlak terras mocht veel groter, maar met maximaal zelfde aantal stoelen als in 2019 |
| Enschede | Terrassen in kleine straten moesten tot wel 40% inleveren om ruime looppaden te houden, op de pleinen mochten terrassen juist ruimer |
| Haarlem | Aangrenzend aan eigen bedrijf mocht terras uitgebreid. Dit moest wel dagelijks binnengehaald |
| Hilversum | Veel extra meters mogelijk en alles mocht blijven staan |
| Leiden | Pontons in het water werden toegestaan |
| Loon op Zand | Terras mocht op pleinen onbeperkt uitgebreid, zolang de markt maar door kon gaan |
| Oisterwijk | In de weekends mochten terrassen uitbreiden op de openbare weg |
| Purmerend | Terrassen mochten normaal 10 meter diep zijn, in 2020 mocht dat uitbreiden tot 18 meter |
| Sluis | Terrassen mochten groter en alles kon blijven staan |
| Utrecht | Terrassen mochten fors groter en alles kon blijven staan |
| Venlo | Trottoir en paden mochten bij het terras worden getrokken. Dat meubilair moest wel elke avond worden weggehaald |
| Zwolle | Beschikbare ruimte als grasvelden kon bijna onbeperkt gebruikt worden als extra terras |
Nijmegen was in mei 2020 een van de eerste gemeenten die, tijdens de eerste lockdown, perspectief boden om na de heropening begin juni terrassen tijdelijk uit te breiden. Al snel volgden de vier grote steden Amsterdam, Rotterdam, Den Haag en Utrecht, en ook veel gemeenten van middelgrote steden en dorpen boden extra ruimte.
Precario en verkeer weren
Veel gemeenten steunden terrasondernemers ook door bijvoorbeeld het tijdelijk weren van verkeer in delen van de binnenstad om zo meer ruimte voor terrassen te creëren. Dit werd onder meer gedaan in Amsterdam, Utrecht, Zwolle en op enkele waddeneilanden.
Ook scholden sommige gemeenten de precario over 2020 vrij. Dat deden onder meer Haarlem, Purmerend en Zwolle, blijkt uit de peiling. Eerder was al bekend dat meer gemeenten de precario deels of in zijn geheel kwijt wilden schelden.
