Het faillissement van Door 74, van eigenaar Sergej Fokke, is begin december uitgesproken. Tess Posthumus, inmiddels zelf ondernemer en bekend bartender, werkte 8 jaar bij Door 74. Ze noemt het verdrietig, zo schrijft ze op Instagram. Ze bouwde haar carrière op bij de bar van Fokke. Collega-ondernemer in koffie, Jeroen Veldkamp, pleit voor een steunfonds voor pioniers zoals Fokke.
Curator: ‘veel belangstelling’
Volgens curator Robert van der Hooft uit Hoorn heeft zich al een groot aantal gegadigden gemeld met een verzoek of zij kunnen komen tot overname van de activiteiten van Door 74. ‘Dit ondanks dat de horeca, en in het bijzonder het cafébedrijf, zware tijden doormaakt.’
Verkoopmemorandum
De curator heeft gelet op de grote belangstelling een verkoopmemorandum opgesteld ten behoeve van de verkoop van de activa van Door 74. Deze activa beslaan de handelsnaam Door 74, de website, inventaris, in- en afbouw, voorraad en goodwill.
Tess Posthumus
‘Verdrietig dat Door 74 slachtoffer is geworden van de coronacrisis. Sergej Fokke gaf me de kans om te leren en om bartender te worden.’ Posthumus begon er als host, werd serveerster en vervolgens bartender. ‘Door 74 was revolutionair en zal voortleven in iedereen die ooit achter de bar heeft gewerkt.’ Ze sluit af met een dankwoord aan Sergej Fokke: ‘Bedankt voor het creëren van deze geweldige bar en 12 geweldige jaren.’
Tess Posthumus achter de bar van Door 74 (archief Misset Horeca, 2016)
Tegen Het Parool zegt Fokke zelf dat hij klaar was met het opbouwen van schulden. ‘Tien maanden geen persoonlijk inkomen. Plus 70 tot 80 procent zakelijk verlies, dat redde ik niet meer. Ik was alleen maar schulden aan het opbouwen. Mijn gezin en ik gingen aan de stress onderdoor.’
Het verlies van de lockdown in het voorjaar van 2020 kon de ondernemer afgelopen zomer niet goedmaken. Een terras ontbreekt bij de bar. ‘Het concept was juist speakeasy, een cocktailbar met een geheim karakter. Dan ga je geen groot terras bouwen. Met de verplichte 1,5 meter konden binnen nog maar achttien gasten zitten. Andere ondernemers met cocktailbars doen nog wel dingen met afhalen en bezorgen, maar daar zag ik geen heil in.’
Ook de uitgestorven binnenstad van Amsterdam, Door74 zit in de Reguliersdwarsstraat op nummer 74,in hartje stad, speelde hem parten. Volgens hem groeide het toerisme zo erg dat gewone Amsterdammers de binnenstad nu mijden.
‘Hulpfonds voor dit soort ondernemers’
Jeroen Veldkamp, koffieondernemer, breekt online een lans voor Sergej Fokke. ‘Ik voel me persoonlijk zeer begaan met Fokke. Sergej ziet alle kansen. En hij pakt ze ook. Voor 300%. Onbevangen en zonder enige remmingen,’ schrijft hij op Facebook.
‘Met Door 74 heeft Sergej laten zien dat hij niet alleen pionier is, maar ook een talentenfabriek. Omdat hij de kunst verstaat van het delen. Daarom heeft hij het pad geplaveid voor vele award-winnende toppers die Amsterdam, Rotterdam en de rest van Nederland op de kaart zetten.’
‘Onder-geven versus onder-nemen’
‘Maar het is niet voor niets dat er is gekozen voor de term ‘ondernemen’! En niet voor de term ‘ondergeven’. Sergej Fokke is een schoolvoorbeeld van iemand die vooral veel heeft gedeeld en gegeven. En naar nu blijkt heeft hij werkelijk alles gegeven. Want zijn zaken zijn nu dicht. En dat is een groot verlies. Het zou daarom geweldig zijn als KHN of een andere instantie dit ambacht en pioniersschap zou opmerken en deze talenten zou oppakken en begeleiden. Dit om het horeca-landschap in Nederland divers en vooruitstrevend te houden. Maar ook zeker om te voorkomen dat deze pioniers als eerste het veld weer moeten ruimen.
‘Wat zou het mooi zijn als er nu topondernemers als Fletcher of Efteling nu opstaan om een fonds op te richten. Een fonds gevuld met een percentage van de omzet die zij wel weten binnen te halen. Zij zijn op dit moment de onder-nemers, waarvoor hulde.’
‘Nu laten zien dat ze ook in staat zijn om te delen. Met bijvoorbeeld mannen als Sergej. Want het zomaar stilletjes sluiten van zijn zaken is onaanvaardbaar.’
Fokke reageert hierop met ‘Thanks mate. Mooi woorden maar ben bang dat dit een utopie is en zal zijn! Uiteindelijk moet ik zelf weer opkrabbelen.’
