Cafetaria-eigenaren delen in Polen friet uit aan vluchtelingen

Cafetaria-eigenaren delen in Polen friet uit aan vluchtelingen

Fastserviceondernemers Franky van Hintum en Coen van Oosten vertrekken donderdagmorgen om 5.00 uur naar Polen om in het grensgebied gratis friet en (achtduizend) snacks te bakken voor Oekraïense vluchtelingen. 'Mijn schoonzus zit opgesloten in Kiev, ik wil in actie komen en iets doen waaraan behoefte is.'

Van Hintum is eigenaar van Franky’s fish, chips & snacks in Eindhoven en heeft een frietwagen waarmee hij normaal gesproken standplaatsen heeft in en om het Duitse Gelsenkirchen. ‘Vanwege corona sta ik daar in het voorseizoen niet en dus kan ik deze direct inzetten.’

Iets doen dat echt waarde heeft

In eerste instantie zou hij met een vriend vanuit Den Haag naar het grensgebied van Polen en Oekraïne rijden met tweedehands kleding. ‘Maar daaraan is niet de grootste behoefte. Ik heb contact gezocht met hulpverlenende instanties en hoorde dat eten zeer gewenst is.’

En dus benaderde hij vriend en collega-ondernemer Coen van Oosten van Carmelietje in Waspik. ‘Ik voel me te onzeker om alleen te gaan en heb hem daarom benaderd. Na een half uurtje nadenken, kreeg ik een volmondig ja als antwoord. Ook hij heeft het idee dat we nu iets kunnen doen dat echt waarde heeft.’

Veel hulp van bedrijven

Het eigenlijke idee was kleinschalig. ‘We hebben beiden 1000 euro ingelegd om alles in te kopen’, vertelt Van Hintum. ‘Maar dankzij media-aandacht en berichten op Facebook hebben zoveel bedrijven hulp aangeboden dat we vertrekken we met 8000 snacks, friet en voldoende saus en frituurvet. Bovendien is onze bus voorzien van stickers, zodat we ook op dat vlak goed beslagen ten ijs komen. We blijven in het grensgebied zolang we eten kunnen uitdelen en er een behoefte is.’

Waardevol werk

Met welk gevoel ze die kant op gaan? ‘Vooraf was het een zwaar gevoel, maar inmiddels is er hoop op een goede afloop. Ook wij zien de beelden op tv en denken dat we ons een voorstelling kunnen maken van wat we aantreffen, maar de praktijk kan anders zijn. Ik verwacht wel dat we waardevol werk gaan doen.’

Zijn schoonzus en haar kinderen zitten opgesloten in Kiev. ‘Ze wonen aan de noordoostkant en zijn niet in de gelegenheid om de stad te verlaten. Mijn vrouw heeft iedere dag contact met ze. Fysiek zijn ze oké, maar er is veel stress en angst.’