Die laatste uitspraak is van Bibi Fokkens, vaste (terras)kracht bij Blijburg in Amsterdam. Fokkens vindt haar werk ‘nooit saai’. Ze kent ook wel vervelende situaties. ‘Een heel enkele keer weiger ik mensen te helpen. Bij asociaal gedrag of kleinerende opmerkingen.’

Ook doen de terrasrunners een boekje open over hun fooien. Zoals Djura van den Berg. ‘Ik schat dat ik tijdens een middagdienst van twaalf tot zes uur zo’n 80 euro aan fooi vang. Dat gaat in een grote pot. Zodat ook de koks en de schoonmaaksters hiervan profiteren.’

Bij Judith Kox van eetcafé Lieve Lente in Oisterwijk ook wat ergernis: ‘Gasten die fluiten alsof ze de hond roepen.’ Maar bij Kox overheersen toch de positieve gevoelens en werkt ze (mede)eigenaar net zo hard mee op het terras.

De vierde terrasrunner die centraal staat is Jeroen Detert Op Monnink van Fraans Marie in Albergen. Hij blijft naar eigen zeggen altijd netjes als hij zich irriteert aan een gast. ‘Ook die ene keer toen ik werd uitgekafferd.’